بررسی رابطه بین سبکهای رهبری تحول آفرین، تبادلی و عدم ملاحظه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک‌های رهبری تحول آفرین، تبادلی و عدم ملاحظه با توانمندسازی کارکنان مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن شهر تهران می‌باشد. بدین منظور 94 کارمند مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند به پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر(1995) و پرسشنامه چند عاملی رهبری (MLQ) از باس و آوالیو پاسخ دادند. تحلیل داده-‌ها از طریق شاخص¬های آمار توصیفی و آزمون¬های آماری (همبستگی پیرسون، رگرسیون، تحلیل واریانس یک¬راهه، تی مستقل) انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک‌های رهبری تبادلی، تحولی و مؤلفه¬های آن با توانمندسازی همبستگی مثبتی و معناداری در سطح 01/0 وجود دارد. همچنین، یافته¬های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که دو مولفه انگیزش الهام بخش و نفوذ آرمانی سبک رهبری تحول آفرین قادر به پیش¬بینی توانمندسازی نیروی انسانی هستند. نتایج آزمون تی مستقل نیز آشکار ساخت که بین متغیر توانمندسازی با جنسیت کارمندان تفاوت معناداری وجود ندارد و در پایان نتایج تحلیل واریانس یک¬راهه بین توانمندسازی با متغیر جمعیت شناختی سطح تحصیلات آشکار ساخت که تفاوت معنی¬داری بین آنها وجود ندارد.